Zataczając koło

Znowu się pogubiłam. Robię rzeczy, których żałuję. Wypowiadam słowa, którymi ranię. 

Odpycham ludzi, a tak bardzo potrzebuję miłości. I znów zamykam się w sobie. 

Kolejny raz nienawidzę siebie za to jakim człowiekiem się staję. Chcę mniej ranić, mniej się przywiązywać. Stawiać granice i umieć samej sobie odmówić. Chcę stanowczo mówić: "przestań tęsknić" i robić to. 

Czasami jest tak, że siedzę cicho, gdy wszystko we mnie krzyczy. 

Czasem nie potrafię przyznać się do błędu - bo tak łatwiej. Czasem mówię nie, chcąc powiedzieć tak.

Szukam wciąż siebie i wciąż się gubię.